Een elektrische auto, dat is mijn grote wens. Momenteel zijn deze auto’s onbetaalbaar, in elk geval voor mij. Dus rij ik nu in een kleine benzine auto, maar ga ik nog vaker op de fiets overal naar toe. Dat is goed voor mij en voor het milieu.
Jaren geleden had ik mijn eerste auto, een grijze Opel kadet. Vroeger, dan heb ik het over meer dan 25 jaar geleden.
𝗧𝗼𝗲𝘁𝗼𝗲𝘁
Jaren geleden deed ik een opleiding in de avonduren. Lastig op de fiets, dat was te ver. Dus kocht ik een auto. Ik keek niet naar zuinigheid of milieuvriendelijkheid, maar vooral naar de prijs. Zo gezegd zo gedaan. Voor een habbekrats was ik in het bezit van mijn eigen Opel Kadet. Zo trots als ik was vertelde ik aan mijn medestudenten dat ik de heuse eigenaar was van een eigen karretje. Wat denk je? Dat lieten mijn mede studenten zich geen twee keer zeggen. Dus stapten wij na de lessen met z’n zessen in mijn charmante bolide (not). Dat paste als een drukknoop (als je iets echt wilt dan lukt dat ook!) en daar gingen we, een rondje parkeerterrein. De beste plaats had ik achter het stuur, ik deed even een toetertje naar wat andere studenten en go! Een schaterend gelach op de achterbank en naast mij op de passagiersstoel. De toeter bleek een schorre zeehond! Echt niet te missen.
Een lang verhaal kort, we hebben verschrikkelijk gelachen. Mijn auto kreeg de naam: De Zeehond!
𝗣𝗮𝗿𝗲𝗹𝘀
Ik heb altijd een zwak voor oude(re) auto’s gehad en nog bewaar ik goede en hele leuke herinneringen aan mijn oude bak….
Bij toeval kwam ik een paar jaar geleden een aantal oude auto’s tegen. Onmiddellijk dacht ik terug aan de zeehond…maar deze auto’s waren absoluut vele malen mooier dan de mijne en ook veel ouder. Dus de vergelijking gaat eigenlijk niet op. Deze parels heb ik natuurlijk in volle glorie gefotografeerd en ik was getroffen door de reflecties die in de auto’s zichtbaar waren. Op de foto’s kun je zien wat ik bedoel, er is een auto te zien maar ook natuur.
𝗠𝗼𝗿𝗮𝗮𝗹
De moraal van dit verhaal is dat als je echt iets wilt dan lukt het je ook. Ook al ben je er niet naar opzoek, het kan zomaar op je pad komen. Het is eigenlijk net als in fotografie, als je heel precies naar dingen, mensen of gebeurtenissen kijkt kan je het ineens op een heel andere manier zien. Dan kunnen oude dingen heel mooi zijn (soms ook omdat ze intens lelijk zijn) en simpele zaken heel prachtig. Hoe gaaf is dat?
Je hoeft niet ver te zoeken voor een mooie setting voor een prachtige foto. Het is vaak heel dichtbij en soms o zo eenvoudig. De kunst is om het echt te zien, gewoon zoals het er is of hoe iemand is of wat degene uitstraalt.
Eenvoud siert. Dat is een gezegde en mijn motto. Waarom ingewikkelde dingen doen voor het maken van een foto als de schoonheid van een product, een situatie of een persoon afstraalt? Mijn mening is dat schoonheid in ieder mens zit en in elk product of situatie. Het zien van die schoonheid is een kunst. Dat kun je oefenen, ik doe dat elke dag. Zie je het zelf niet? Dan geeft dat niks, je krijgt elke dag vele herkansingen…maar je moet er wel je best voor doen.
Mijn zeehond nu? Die is met pensioen gegaan
. Ik rij nu in een auto met een beschaafde toeter.
Tot de volgende!